Een eiland dat je adem beneemt
Zakynthos mag dan klein zijn, je hoeft je er geen moment te vervelen. Onze hoogtepunten:
Dé reden dat we juist dit eiland kozen. En ja hoor – we zagen er gelukkig nog één, bleek namelijk dat we aan het einde van het seizoen zaten, dit was oktover! We doken met Zante Diving – Dive Center (vlakbij Laganas) en hadden het geluk dat we met de laatste boot van het duikseizoen mee mochten. Onder water spotten we niet alleen een prachtige schildpad, maar ook kleurrijke vissen en indrukwekkende rotsformaties. Geen duiker? Je kunt ze ook vanaf een boot met glazen bodem zien!
Tip: Sluit je duik- of snorkeldag af bij Sabbia Beach Bar. Lekkere sfeer, voeten in het zand en verrassend veel glutenvrije opties op de kaart. Denk aan gegrilde vis, salades, frietjes en gegrilde groenten – allemaal zonder gluten en met liefde bereid.
We móesten het wrak zien. We lieten ons met een tourboot afzetten op het strand en brachten hier de middag in de schaduw van het scheepswrak door.
Helaas is het strand inmiddels afgesloten vanwege vallende rotsen, maar vanaf het uitkijkpunt zie je het nog altijd liggen – magisch blauw water, wit strand en een roestige boot in het midden. Alsof iemand een ansichtkaart heeft achtergelaten in het landschap.
Huur een bootje of boek een tour – maar ga. De kust van Zakynthos is een aaneenschakeling van grotten, kliffen en turquoise water. Vooral vroeg in de ochtend als het nog stil is, voelt het alsof je een geheime wereld ontdekt.
Een klein, romantisch eilandje met een houten brug vanaf Agios Sostis. We gingen er heen voor de zonsondergang en wat foto's… Nomi schoot de mooiste foto's van de zonsondergang, soms heb je niet meer nodig dan een camera en een prachtige locatie.
"Wanneer je ouders besluiten meerdere kinderen te produceren, wordt tijd met één-op-één-aandacht ineens schaars. En dus besloten wij het anders te doen."
Voor onze kinderen bedachten we een traditie die net zo leuk is om te geven als om te krijgen. Word je zes? Dan mag je een nachtje met ons mee naar een plek in Nederland. Twaalf? Dan pakken we het vliegtuig voor een lang weekend ergens in Europa. En als je achttien wordt… dan mag je met ons een week naar waar je maar wilt ter wereld. Mits je ons er dan nog bij wilt, natuurlijk.
Toen onze dochter Nomi haar twaalfde verjaardag vierde werd haar verjaardagsreisje – zoals zoveel dingen – uitgesteld door corona. Maar van uitstel kwam geen afstel. En dus zaten we een paar maanden later met z’n drietjes in het vliegtuig naar Zakynthos, het groene schildpaddeneiland van Griekenland.
We boekten via Eliza Was Here en kwamen terecht bij Leeda’s Village, vlak bij Lithakia. Een klein, rustig resort met vrijstaande huisjes, een heerlijk zwembad en uitzicht op de groene heuvels. Alles klopte. Van de knusse veranda tot het vriendelijke ontvangst met verse druiven en huisgemaakte limonade.
Voor gezinnen is deze plek echt een aanrader. Je hebt er je eigen huisje met keuken, rust én een goede uitvalsbasis voor de zuidkust van het eiland.
In de geur van versgebakken brood, het zachte zilt van gegrilde inktvis, en de eerste hap van moussaka uit een oven die al generaties meegaat. Tijdens de BBQ-avond bij Leeda’s Village zaten we aan mooi opgemaakte houten tafels, onder een sterrenhemel die hier helderder lijkt dan waar dan ook. We proefden lokale kazen, langzaam gegaard vlees, verse tzatziki met knoflook die je nog uren bijblijft – en voor Denise lag er een glutenvrije versie klaar alsof het de normaalste zaak van de wereld was.
De combinatie van eenvoud en smaak maakte het bijzonder. Een salade met tomaten uit de moestuin smaakt nergens zo als daar.
Als je – net als Denise – glutenvrij moet eten, is Zakynthos verrassend vriendelijk. Je moet soms even doorvragen, maar veel Grieken koken van nature met verse producten en zonder pakjes.
Onze favorieten:
Wat we ook niet snel vergeten: het verse fruit dat ons overal tegemoet kwam. In de tuin van ons verblijf groeiden citrusvruchten, granaatappels en druiven gewoon aan de kant van het pad. Alsof het eiland zelf iets voor je had klaargelegd. ’s Ochtends, op blote voeten wandelend door de tuin, plukten we een handje druiven of een citrusvrucht – soms nog warm van de zon.
Langs de weg reden we spontaan even de berm in als we sinaasappels zagen hangen, en bij een verlaten boomgaard werden we uitgenodigd om gerust wat mee te nemen. Geen bordje nodig. De geur, de kleur, de vanzelfsprekendheid ervan – het voelde als een cadeautje. Alsof je even onderdeel bent van iets dat groter is dan vakantie.
Vakantie met een puber is... een ervaring op zich.
We leerden dat 22 graden “echt véél te warm” kan zijn, dat pannenkoeken een prima ontbijt, lunch én diner vormen, en dat je als ouder eigenlijk best cool bent – zolang je je mond houdt, je Engels niet oefent in het openbaar, en haar haar droog laat tijdens het zwemmen.
Maar bovenal: we kregen vier volle dagen met haar alleen. En dat bleek een schatkist aan kleine momenten: samen lachen in bed om middernacht, serieuze gesprekken bij het zwembad, en verwondering over de jongvolwassene die ze aan het worden is.
Zakynthos is een prachtig eiland. Maar het werd voor ons méér dan dat. Het werd een herinnering. Een tijdscapsule van wie we waren op dat moment – met z’n drietjes. En misschien, heel misschien, wordt dit wel onze nieuwe traditie. Want sommige reizen zijn te mooi om maar één keer te maken.
